E-ISSN: 1309-5749 | ISSN: 1018-8681 | Join E-mail List | Contact | Twitter
1Bakırköy Mental and Neurological Diseases Hospital 10. Psychiatry Unit
2Bakırköy Mental and Neurological Diseases Hospital, AMATEM
3Bakırköy Mental and Neurological Diseases Hospital 10. Psychiatry Unit
Dusunen Adam Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 1999; 12(1): 4-11
Full Text PDF Full Text PDF (Turkish)

Abstract

The aim of this study is to compare chronic depressive and major depressive patients on demographic and clinical features and to investigate the features of chronic depression that influence the course. 63 chronic depressive and 60 major depressive patients were assessed by a semistructered interview, DSM-IV criteria, Hamilton Rating Scale for Depression (HRSD). Those who had depressive symptoms for at least two years without a remission period more than two months are considered to have chronic depression. Improvementlremission in major depression was assessed by clinical diagnostic features and HRSD. Those who did not fulfill DSM-IV criteria for a depressive disorder and who got less than 13 points in HRSD were considered as "major depression in remission". 63 chronic depressive and 48 major depressives in remission were compared by the instruments mentioned above. Male/female ratio in chronic depressives was closer to one, whereas the number of women was higher among the major depressives. The symptom severity of chronic depressives was lower. In most of the chronic depressives, there was no major depressive attack in the beginning of the continuous depressive state. The frequency of accompanying physical illness was higher in the chronic depressive group.


Kronik Depresyonda Sosyodemografik ve Klinik Özellikler: İyileşen Majör Depresyon Olguları ile Karşılaştırma
1Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi 10. Psikiyatri Birimi
2Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi, AMATEM
3Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi 10. Psikiyatri Birimi
Dusunen Adam Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 1999; 1(12): 4-11

Bu çalışmanın amacı , kronik depresyon ve iyile şen majör depresyon olgularını sosyodemografik ve klinik özellikler bakımından karşı laştırmak ve bu hasta grubunun tanınmasına yönelik özelliklere ve bunlar ın hastalığın gidişine etkisini araştırmaktır. Bakırköy Ruh ve Sinir Hastal ıkları Hastanesi'nde ayaktan ya da yatarak izlenen kronik depresyonlu 63, majör depresyonlu 60 hastaya sosyodemografik özellikleri, depresif bozuklu ğun klinik özelliklerini, seyrini, eşlik eden diğer psikiyatri* ya da bedensel hastalıkları ve yaşam olaylarını araştıran bir görüşme formu verildi. Depresif bozuklu ğun şiddeti Hamilton Depresyonu Değerlendirme Ölçeği (HDDÖ) ile değerlendirildi. Tanılar DSM-IV ölçütlerine göre konuldu. Depresif belirtilerin en az iki y ıl sürdüğü, arada iki aydan uzun düzelmenin izlenme& ği olgular kronik depresif olarak olarak kabul edildi. Majör depresyonda iyileşme, klinik tan ı ölçütleri ve HDDÖ ile değerlendirildi. DSM-IV'e göre depresif bozukluk tan ı ölçütlerini karşılamayan ve HDDÖ nde toplam puanları 13 'den düşük olan olgular "iyileşen majör depresif bozukluk" grubu olarak belirlendi. Kronik depresyon grubundaki 63 hasta ile iyileşen majör depresyon grubundaki 48 hasta yukarıda belirtilen veri toplama formu ve HDDÖ ile karşılaştırıldı . Kronik depresyonlularda kadınl erkek oranı birbirine yakınken, majör depresyon olgularında kadınlar çoğunluktaydı . Kronik depresyon olgularında depresif belirtilerin şiddeti iyile şen majör depresyon grubuna göre daha düşüktü. Kronik depresif olguların çoğunluğunda, sürekli depresif durumun başlangıcında majör depresyon saptanmadı. Kronik depresyon grubunda eşlik eden bedensel hastalık görülme oranı daha yüksekti.