Objective: It has been reported that polypharmacy was frequent and increased lately. In our study, our purpose was to define the prevalence of polypharmacy and the level of polypharmacy according to the specified diagnostic groups.

Methods: The files of 201 inpatients admitted between January 2010 and January 2011 were evaluated retrospectively. For every patient’s last admission, prescribed drugs at that admission, time period of that admission, the number of past admissions and demographic data were evaluated and statistical analysis was performed.

Results: In the evaluation of the last admissions of 201 inpatients, it was detected that 145 (72.1%) patients had been given polypharmacy at discharge. Polypharmacy was mostly used in psychotic patients (60%) and number of drugs used per patient was 2.2. Polypharmacy was significantly more frequent in patients living in cities, with a longer hospital stay and in patients with higher number of past admissions.

Conclusion: Our finding of high percentage of polypharmacy shows that treatment algorithms are not followed as much as expected. With the development of the evidence based psychiatry, it is necessary to define ratios of benefits and harms while using polypharmacy. Only by this way, questions about if polypharmacy is a suitable approach or if the treatment algorithms can be changed accordingly may be answered.

Amaç: Psikiyatride çoklu ilaç kullanımına (ÇİK) sıkça başvurulduğu ve bunun son dönemlerde giderek arttığı belirtilmektedir. Bu çalışmada, bir üniversitenin psikiyatri kliniğinde yatan hastalarda ÇİK sıklığını ve belirlenen tanı gruplarına göre ÇİK düzeyini saptamayı amaçladık.

Yöntem: Çalışmamızda, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Servisinde, Ocak 2010-Ocak 2011 tarihleri arasında yatarak tedavi görmüş 201 hastanın dosyaları geriye dönük olarak incelenmiştir. Her dosyadan, hastaların son yatıştaki tanısı, taburcu edilirken reçete edilen ilaçlar, yatış süresi, daha önce başka yatışlarının olup olmadığı ve demografik verileri kaydedilmiş ve istatistiksel olarak incelenmiştir. Tekrarlayan yatışı olanların son yatışı değerlendirilmiştir.

Bulgular: Dosyaları incelenen 201 hastanın son yatışları değerlendirildiğinde; taburcu edilme sırasında 145 (%72.1) hastada ÇİK saptandı. En çok ÇİK uygulaması (%60) psikotik bozukluklarda iken, hasta başına düşen ilaç sayısı ise 2.2’ydi. ÇİK kentte yaşayanlarda, yatış süresi uzun olanlarda ve daha önceki yatış sayısı fazla olanlarda anlamlı olarak daha yüksekti.

Sonuç: Çalışmamızda oldukça yüksek bulunan ÇİK sıklığı, tedavi protokollerine uyumun beklenilen ölçüde olmadığını göstermektedir. Kanıta dayalı psikiyatrinin gelişmesiyle uygulanan çoklu ilaç kullanımının yarar/zarar oranının belirlenmesi gerekli görünmektedir. Ancak bu şekilde, uygulanan ÇİK’in doğru bir yaklaşım olup olmadığı ve tedavi protokollerinin bu yönde değiştirilip değiştirilmeyeceğiyle ilgili sorular cevaplanabilecektir.