E-ISSN: 1309-5749 | ISSN: 1018-8681 | Join E-mail List | Contact | Twitter
1Bakırköy Mental and Neurological Diseases Hospital Forensic Psychiatry Unit
Dusunen Adam Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 1997; 10(2): 39-43
Full Text PDF Full Text PDF (Turkish)

Abstract

The deinstitutionalization of patients constitutes a major problem in forensic psychiatric practice. This problem due to a number of factor such as problem in general health care systems, lack of a particular mental health policy, inadequacy of social security systems, and insulliciency of collaboration between the judicial and health systems. The study population consisted of recurrent criminal cases who have been admitted to a forensic psychiatric clinic during 1995 . The cases were evaluated with respect to the type of crime, psychiatric disorder before and afer the ollence, hospitalization, treatment compliance, social ,support, the frequency and adequency of follow-up (probation) examinations. We conclude that, the absence of social and medical supports tha will provide adjustment to the social life for the individuals after their discharge or inability to maintain such support, the lack of follow-up standards after deinstitutionalization, inelliciency of the judicial systems in controlling probation and the inadequacy of protection and treatment of the offender after previous offences; lead to recurrent crimes.


Adli Psikiyatri ve Kurumdışı İzleme
1Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi Adli Psikiyatri Birimi
Dusunen Adam Journal of Psychiatry and Neurological Sciences 1997; 2(10): 39-43

Psikotik hastaların kurumların dışında kalarak tedavilerini sürdürememeleri, adli psikiyatri uygulamalarında önemli bir sorun oluşturmaktadır. Bu sorun genel sağlık sistemindeki yetersizlikler, ak ıl sağlığı yasasının olmayışı , sosyal güvence sistemlerinin yetersizliği ve adli sistem ile sağlık sisteminin eşgüdümlü çalışamaması gibi birçok unsurun biraraya gelmesinden kaynaklanmaktadır. Çalışma grubu, 1995 yılı içinde adli psikiyatri biriminde yatırılarak değerlendirilen ve tekrarlayan suç öyküsü olan 29 erkek olgudan oluşmaktadır. Bu olgular suçlarının niteliği, suç öncesi yatırarak tedavi, tedaviye uyum, sosyal destek, vesayet, ayaktan kontrol muayenelerine uyum gibi değişkenler açısından incelenmiştir. Sonuçta, olguların hastane çıkışı sonrası sosyal ve tıbbi desteği hemen ya da zaman içinde kademeli olarak kaybettikleri ve hastaların sosyal yaşantıya uyumlarını yitirdikleri, kontrol muayenelerine uyumsuzluğun da adli sistem tarafından yeterince izlenemediği, böylece tekrarlayan suçların ortaya çıktığı belirlenmiştir.